06-20-2015, 03:44 AM
Vandaag was twee dagen na D-Day.
We hebben het strand veroverd en de Duitsers uit het bos getrapt. Nu zullen de Duitsers wel gauw met een tegenaanval komen, maar daarvoor is wel een verdedigingswerk nodig. De stad Coleville moest daardoor ingenomen worden.
Dat ging echter niet zonder slag op stoot.
Vandaag deden we ook iets wat we nog nooit eerder hebben gedaan.
Twee speelsessies konden we al een beetje wennen aan het niet hebben van radio's en vandaag deden we er nog een schepje bovenop door 's nachts te spelen, zonder nachtkijkers. Het enige zicht was de maan, brandende huizen en voertuigen en flares.
Het resulteerde in chaos. Het was ook niet anders verwacht, aangezien het nieuw voor ons was. Flares konden niet te vaak gebruiken, want het zou onze positie verraden. Slechts bij uitzonderlijke situaties werden deze gebruikt.
Onder leiding van een M3 Scout Car konden we ons een weg banen door de duisternis. Onderweg stuitten we op minimaal contact. De stad was grotendeels verwoest, hoogstwaarschijnlijk door artillerie en veel huizen stonden in brand.
Het was bij het binnenkomen van de stad dat we op minder als 20 meter ineens een vijandige patrouille tegen kwamen. Na dat contact brak de hel werkelijk los.
Door het lawaai, de duisternis en het ontbreken van de radio's raakten al gauw enkele groepjes van elkaar verwijderd. Schoten kwamen overal vandaan en we werden zelfs van achteren geflanked.
Na een behoorlijk aantal gewonden te hebben opgelapt werden zaken langzaamaan wat georganiseerder. Het is vooral interessant om te zien hoe mensen gedurende zo'n speelsessie ineens door krijgen, hoe ze het op moeten lossen. Erg leuk.
Later hadden we nog geluk dat een Duitser een Panzerschreck had laten vallen, want we werden flink onder vuur genomen door een halfrupsvoertuig.
Beetje voor beetje werd het verzet geëlimineerd en hadden we de slag gewonnen.
Notes als missiemaker:
Zoals omschreven was het leuk om te zien hoe mensen een missie door krijgen en andere manieren bedenkt om te kunnen communiceren.
Ook het ontbreken van radio's en zeker bij nacht helpen mee je te dwingen om na te denken over awareness waar je medespelers zijn. Enkele meters te ver en je bent al de groep kwijt.
Notitie als stafflid van LowTac:
Ik hoorde iemand zeggen: "Ik dacht dat jullie zo MILSIM waren".
Ik weet niet wie het was en ik vermoed dat het een grap is, maar voor de mensen die net voor het eerst mee spelen, wil ik wel even verduidelijken dat deze D-Day campaign niet hetgene is waar Lowlands Tactical zich gewoonlijk mee bezig houd.
Het Wo2 materieel en zijn beperkingen maken het dat er minder tactisch en MILSIM gespeeld kan worden als we gewend zijn. Deze campaign is bedoeld voor Juni en is een homage aan de daadwerkelijk D-day. Enfin. Na de campaign zullen we een training houden om de boel weer een beetje aan te scherpen en de gamefaces weer op serieus te zetten.
We hebben het strand veroverd en de Duitsers uit het bos getrapt. Nu zullen de Duitsers wel gauw met een tegenaanval komen, maar daarvoor is wel een verdedigingswerk nodig. De stad Coleville moest daardoor ingenomen worden.
Dat ging echter niet zonder slag op stoot.
Vandaag deden we ook iets wat we nog nooit eerder hebben gedaan.
Twee speelsessies konden we al een beetje wennen aan het niet hebben van radio's en vandaag deden we er nog een schepje bovenop door 's nachts te spelen, zonder nachtkijkers. Het enige zicht was de maan, brandende huizen en voertuigen en flares.
Het resulteerde in chaos. Het was ook niet anders verwacht, aangezien het nieuw voor ons was. Flares konden niet te vaak gebruiken, want het zou onze positie verraden. Slechts bij uitzonderlijke situaties werden deze gebruikt.
Onder leiding van een M3 Scout Car konden we ons een weg banen door de duisternis. Onderweg stuitten we op minimaal contact. De stad was grotendeels verwoest, hoogstwaarschijnlijk door artillerie en veel huizen stonden in brand.
Het was bij het binnenkomen van de stad dat we op minder als 20 meter ineens een vijandige patrouille tegen kwamen. Na dat contact brak de hel werkelijk los.
Door het lawaai, de duisternis en het ontbreken van de radio's raakten al gauw enkele groepjes van elkaar verwijderd. Schoten kwamen overal vandaan en we werden zelfs van achteren geflanked.
Na een behoorlijk aantal gewonden te hebben opgelapt werden zaken langzaamaan wat georganiseerder. Het is vooral interessant om te zien hoe mensen gedurende zo'n speelsessie ineens door krijgen, hoe ze het op moeten lossen. Erg leuk.
Later hadden we nog geluk dat een Duitser een Panzerschreck had laten vallen, want we werden flink onder vuur genomen door een halfrupsvoertuig.
Beetje voor beetje werd het verzet geëlimineerd en hadden we de slag gewonnen.
Notes als missiemaker:
Zoals omschreven was het leuk om te zien hoe mensen een missie door krijgen en andere manieren bedenkt om te kunnen communiceren.
Ook het ontbreken van radio's en zeker bij nacht helpen mee je te dwingen om na te denken over awareness waar je medespelers zijn. Enkele meters te ver en je bent al de groep kwijt.
Notitie als stafflid van LowTac:
Ik hoorde iemand zeggen: "Ik dacht dat jullie zo MILSIM waren".
Ik weet niet wie het was en ik vermoed dat het een grap is, maar voor de mensen die net voor het eerst mee spelen, wil ik wel even verduidelijken dat deze D-Day campaign niet hetgene is waar Lowlands Tactical zich gewoonlijk mee bezig houd.
Het Wo2 materieel en zijn beperkingen maken het dat er minder tactisch en MILSIM gespeeld kan worden als we gewend zijn. Deze campaign is bedoeld voor Juni en is een homage aan de daadwerkelijk D-day. Enfin. Na de campaign zullen we een training houden om de boel weer een beetje aan te scherpen en de gamefaces weer op serieus te zetten.
. Snap ook niet echt waarom er geen thumbnail komt :S
