Debrief vanuit het HQ standpunt
Verloop
Tactisch gezien was de missie een succes. We zijn er goed in geslaagd om na ons eerste contact georganiseerd de brug en het dropje op het schiereiland met de heuvelrug in te nemen, hoewel daar stevig wat weerstand was van zowel infanterie als BTRs. Elke groep communiceerde goed over de aanwezige pantser-bedreiging en er werd vlot mee afgerekend, ook al omdat we elkaar door de plaatsing van de verschillende groepen goed konden ondersteunen langs beide kanten van de brug.
Zoals verwacht was de heuvelrug op dat schiereiland het dominante terrein voor de hele AO, en het leverde ons goeie kansen op om zowel de FAO positie als het vijandelijke luchtafweergeschut aan te vallen. Toch even belichten dat het Delta team van TDNL in de tussentijd een erg lange logistieke run terug naar basis deed om een aantal gewonden op te vangen. Net door de keuze van route en terrein werd de anti-air pas later in de missie uitgeschakeld waardoor grondvoertuigen de enige mogelijkheid waren. De aanval op de FAO positie was een klassieke aanval, met C en D in vuursteun (na wat aanmoediging ), A in reserve en B die links flankeerde onder dekking van een rookgordijn.
Om een lange aanval op de anti-air te vermijden hebben we dan al onze long-range AT en een aantal artillerie-rondes gebruikt om de positie te bestoken. Hierdoor konden we dan minus DLC verder trekken naar Fariah, waar we weer een klassieke aanval op inzetten, met A en D initieel in fire support voor B, en dan later met A die een deel van het dorp voor z’n rekening nam.
Jammer genoeg hadden we voor het laatste objective, de HQ, niet echt meer het bemande peloton van in het begin van de missie, dus toen het geheel wat uit elkaar viel werd de missie beëindigd.
Werkpunten
Dat we ondanks het feit dat de meeste groepen het niet gewoon waren om in peloton te spelen toch alle objectieven als peloton konden afhandelen is ongetwijfeld te wijten aan de inzet van de leiders van de verschillende squads. De meeste teams stonden op de juiste plaatsen op het juiste moment, en ik had de indruk dat alle teamleiders meestal wel wisten waar het peloton ongeveer mee bezig was.
Waar wel meer aandacht aan kon besteed worden is als teamleider na te denken over welke sector je team nu eigenlijk dekt. Soms zag ik het hele peloton zich omdraaien naar een contact van een ander team, hoewel iedereen min of meer geacht wordt om zijn eigen sector te dekken. Het team dat contact heeft kan altijd versterking vragen, en dit wordt dan via het peloton gecoördineerd.
Het grootste werkpunt is ongetwijfeld te communicatie tussen het peloton en de teamleiders. Op zich zat de radioprocedure goed: de berichten waren kort, er werd niet over mekaar heen gepraat etc., maar het ontbrak wel voortdurend aan informatie waar ik als Romeo, de echo, en meestal de andere teamleiders wel op zitten te wachten. Daarmee bedoel ik onder andere dat als je een vuurcontact hebt, je dat altijd moet melden. Soms was het even raden naar wie nu op wat zat te schieten. Sommige rapporten, zoals die contactmeldingen of sitreps waren ook dikwijls onvolledig, waardoor je soms extra uitwisselingen moet regelen om alles te weten te komen, wat de bondigheid natuurlijk niet ten goede komt.
Over het algemeen merkte ik ook op dat er weinig aandacht werd besteed aan de hoeveelheden munitie we over hadden, en hoeveel er werd verschoten. Ik ken natuurlijk niet de geldende afspraken binnen jullie groepen, maar mijn inziens kan de vijand gesupressed worden met een pak minder munitie. Langs de andere kant vond ik het heel goed hoe we op het pelotons-niveau het AT verbruikt hebben kunnen regelen, en vermeden hebben dat we onze zware AT op dezelfde doelen wierpen etc. In elk geval, mocht er nog een volgende keer zijn dan kunnen de teamleiders best op het verbruik letten en ook met de Echo (die in principe het materieel coördineert) af en toe op de hoogte stellen over welk materiaal er nog binnen het peloton zit.
Een ander minpunt was dat we ondanks het meerdere malen afspreken dat we bij contact in konvooi de lead vehicle gingen volgen, en dat die ons direct in cover ging brengen, er als peloton toch in geslaagd zijn om in half-verspreidde orde in het midden van een veld te stoppen. We hadden het geluk dat de vijand alleen over kkw beschikte op die plaats, maar het kostte ons toch teveel tijd om ons te verzamelen en verdekt op te stellen.
Het tempo van de acties lag over het algemeen goed. Het is natuurlijk zo dat hoe sneller elke squad zichzelf kan gereed maken om verder te bewegen, hoe minder we op mekaar moeten wachten. Probeer er dus als individuele speler dan ook op te letten dat je goed luistert naar wat je squad-leaders vragen zodat je niet door verstrooidheid het hele peloton laat wachten! Ga op dezelfde manier ook niet op basis zitten knoeien met explosieven en AT, en al even min onze assets wat bestoken, zelfs al gaan we naar het einde van de missie toe.
Ik vond het zelf heel leuk dat we zonder mekaar echt te kennen toch als één tactisch geheel hebben kunnen optreden. Dat is iets waar sommige vaste communities al moeite mee hebben, en het getuigd van een goede inzet en wil tot samenwerking van de deelnemers dat dat wel lukte.
Verloop
Tactisch gezien was de missie een succes. We zijn er goed in geslaagd om na ons eerste contact georganiseerd de brug en het dropje op het schiereiland met de heuvelrug in te nemen, hoewel daar stevig wat weerstand was van zowel infanterie als BTRs. Elke groep communiceerde goed over de aanwezige pantser-bedreiging en er werd vlot mee afgerekend, ook al omdat we elkaar door de plaatsing van de verschillende groepen goed konden ondersteunen langs beide kanten van de brug.
Zoals verwacht was de heuvelrug op dat schiereiland het dominante terrein voor de hele AO, en het leverde ons goeie kansen op om zowel de FAO positie als het vijandelijke luchtafweergeschut aan te vallen. Toch even belichten dat het Delta team van TDNL in de tussentijd een erg lange logistieke run terug naar basis deed om een aantal gewonden op te vangen. Net door de keuze van route en terrein werd de anti-air pas later in de missie uitgeschakeld waardoor grondvoertuigen de enige mogelijkheid waren. De aanval op de FAO positie was een klassieke aanval, met C en D in vuursteun (na wat aanmoediging ), A in reserve en B die links flankeerde onder dekking van een rookgordijn.
Om een lange aanval op de anti-air te vermijden hebben we dan al onze long-range AT en een aantal artillerie-rondes gebruikt om de positie te bestoken. Hierdoor konden we dan minus DLC verder trekken naar Fariah, waar we weer een klassieke aanval op inzetten, met A en D initieel in fire support voor B, en dan later met A die een deel van het dorp voor z’n rekening nam.
Jammer genoeg hadden we voor het laatste objective, de HQ, niet echt meer het bemande peloton van in het begin van de missie, dus toen het geheel wat uit elkaar viel werd de missie beëindigd.
Werkpunten
Dat we ondanks het feit dat de meeste groepen het niet gewoon waren om in peloton te spelen toch alle objectieven als peloton konden afhandelen is ongetwijfeld te wijten aan de inzet van de leiders van de verschillende squads. De meeste teams stonden op de juiste plaatsen op het juiste moment, en ik had de indruk dat alle teamleiders meestal wel wisten waar het peloton ongeveer mee bezig was.
Waar wel meer aandacht aan kon besteed worden is als teamleider na te denken over welke sector je team nu eigenlijk dekt. Soms zag ik het hele peloton zich omdraaien naar een contact van een ander team, hoewel iedereen min of meer geacht wordt om zijn eigen sector te dekken. Het team dat contact heeft kan altijd versterking vragen, en dit wordt dan via het peloton gecoördineerd.
Het grootste werkpunt is ongetwijfeld te communicatie tussen het peloton en de teamleiders. Op zich zat de radioprocedure goed: de berichten waren kort, er werd niet over mekaar heen gepraat etc., maar het ontbrak wel voortdurend aan informatie waar ik als Romeo, de echo, en meestal de andere teamleiders wel op zitten te wachten. Daarmee bedoel ik onder andere dat als je een vuurcontact hebt, je dat altijd moet melden. Soms was het even raden naar wie nu op wat zat te schieten. Sommige rapporten, zoals die contactmeldingen of sitreps waren ook dikwijls onvolledig, waardoor je soms extra uitwisselingen moet regelen om alles te weten te komen, wat de bondigheid natuurlijk niet ten goede komt.
Over het algemeen merkte ik ook op dat er weinig aandacht werd besteed aan de hoeveelheden munitie we over hadden, en hoeveel er werd verschoten. Ik ken natuurlijk niet de geldende afspraken binnen jullie groepen, maar mijn inziens kan de vijand gesupressed worden met een pak minder munitie. Langs de andere kant vond ik het heel goed hoe we op het pelotons-niveau het AT verbruikt hebben kunnen regelen, en vermeden hebben dat we onze zware AT op dezelfde doelen wierpen etc. In elk geval, mocht er nog een volgende keer zijn dan kunnen de teamleiders best op het verbruik letten en ook met de Echo (die in principe het materieel coördineert) af en toe op de hoogte stellen over welk materiaal er nog binnen het peloton zit.
Een ander minpunt was dat we ondanks het meerdere malen afspreken dat we bij contact in konvooi de lead vehicle gingen volgen, en dat die ons direct in cover ging brengen, er als peloton toch in geslaagd zijn om in half-verspreidde orde in het midden van een veld te stoppen. We hadden het geluk dat de vijand alleen over kkw beschikte op die plaats, maar het kostte ons toch teveel tijd om ons te verzamelen en verdekt op te stellen.
Het tempo van de acties lag over het algemeen goed. Het is natuurlijk zo dat hoe sneller elke squad zichzelf kan gereed maken om verder te bewegen, hoe minder we op mekaar moeten wachten. Probeer er dus als individuele speler dan ook op te letten dat je goed luistert naar wat je squad-leaders vragen zodat je niet door verstrooidheid het hele peloton laat wachten! Ga op dezelfde manier ook niet op basis zitten knoeien met explosieven en AT, en al even min onze assets wat bestoken, zelfs al gaan we naar het einde van de missie toe.
Ik vond het zelf heel leuk dat we zonder mekaar echt te kennen toch als één tactisch geheel hebben kunnen optreden. Dat is iets waar sommige vaste communities al moeite mee hebben, en het getuigd van een goede inzet en wil tot samenwerking van de deelnemers dat dat wel lukte.